حلما نفس مامان

ای پیش­پرواز کبوتر های زخمی   بابای مفقود الاثر! بابای زخمی!   دور از تو سهم دختر از این هفته هم پر   پس کی؟ کی از حال و هوای خانه غم پر؟   تا یاد دارم برگی از تاریخ بودی   یک قاب چوبی روی دست میخ بودی   توی کتابم هر چه بابا آب میداد   مادر نشانم عکس توی قاب میداد   اینجا کنار قاب عکست جان سپردم   از بس که از این هفته ها سر کوفت خوردم   من بیست سالم شد هنوزم توی قابی   خوب یک تکانی لااقل مرد حسابی!   یک بار هم از گیر و دار قاب رد شو   از سیم های خاردار قاب رد شو   برگرد تنها یک بغل بابای من باش   ها! یک ...